“Er staat een paard in de (in)gang!”,  “ja ja, een paard! In het midden van de doorgang!” Zegt ze met opwinding. De vrouw staat in het midden van de paddock. Op de grond liggen allerhande attributen de welke zij voorzichtig geplaatst heeft om haar ‘persoonlijke ruimte’ symbolisch weer te geven. De mensen in haar leven bevinden zich allemaal aan de buitenrand van deze ruimte maar zij verlangd naar meer verbondenheid en een intiemer contact. We exploreren dus hoe het komt dat ze er niet in slaagt anderen toe te laten binnen deze persoonlijke ruimte.

 

Ze kijkt mij verdwaasd aan en wijst naar Fibo zijn bolle achterhand die naar haar is gericht. En daar staat hij dan, de grootste van de drie, in het midden van wat zij benoemd als de weg naar binnen. “Zo kunnen er toch geen andere paarden binnen komen, als hij daar zo blijft staan?!” Ze dartelt om het paard heen, wrijft hem over zijn bolle bips die zo flagrant in de weg staat. Met een weinig overtuigende stem vraagt ze hem om opzij te gaan en geeft ze hem een zachte duw tegen zijn schouder. Hij blijft waar hij is, stopt met grazen en kijkt haar aan. Ze probeert het nog eens, plukt wat gras en tracht hem letterlijk weg te lokken. Zonder te bewegen wrijft hij zijn grote hoofd tegen haar bovenlichaam. Zo duwt hij haar uit evenwicht en komt zij volledig aan de buitenkant van haar ‘persoonlijke ruimte’ te staan, nu kan ze zelf ook al niet meer naar binnen. Ze doet nog enkele verwaande pogingen met het gras, echter telkens ze dichterbij komt schudt Fibo met zijn hoofd en deint zij een eindje achteruit. “Ik heb een beetje schrik van hem als hij zo doet, daarom dat ik hem er eigenlijk niet bij wou in de cirkel, maar wat ik ook doe, hij wil helemaal niet weg bij mij!” 

 

De vrouw staat nu van op afstand te kijken naar het tafereel. “Is er iemand in jouw leven die zich gedraagt zoals Fibo nu doet?” vraag ik voorzichtig. De vrouw kijkt me even verdwaasd aan: “Hoe bedoel je?”. “Is er een persoon in jouw leven, die dicht bij je staat of stond, maar waarvan jij eigenlijk liever zou hebben dat die geen deel meer uitmaakte van jouw leven? Zou het kunnen dat je zeer veel tijd en energie steekt in het proberen ‘verwijderen’ van die persoon uit jouw persoonlijke cirkel maar dat deze pogingen tevergeefs zijn?” 

Er  verschijnt een frons op haar voorhoofd “Ik begrijp niet wat dit te maken heeft met mijn ex-partner,” zegt ze een tikkeltje geïrriteerd “bij het begin van de sessie vertelde ik toch hoe ik graag nieuwe en andere mensen wil leren toelaten, ik wil het helemaal niet hebben over hém, daar steek ik al genoeg tijd in!”. Ik vraag haar hoeveel tijd ze precies in haar ex-partner investeert en voel haar agitatie groeien. Ze vertelt hoe ze elkaar nog iedere dag bellen, vaak verschillende malen per dag. Hoe hij niet kan functioneren zonder haar en zij hem steeds moet bijstaan met hulp en advies over dagdagelijkse dingen. Hieraan voegt ze toe dat ze nog steeds niet begrijpt wat dit te maken heeft met haar wens om contact te maken met anderen. Vervolgens wijs ik de vrouw er op, dat ze gedurende de hele sessie enkel maar aandacht heeft gehad voor het paard dat naar haar mening ‘in de weg’ stond. Het paard dat zij eigenlijk niet graag heeft, heeft al haar aandacht en energie opgeëist. De andere twee daar heeft ze nog niet naar omgekeken. Opnieuw vraag ik haar, om de paarden die ze wél binnen haar persoonlijke cirkel wenst uit te nodigen. 

 

Ze benadert de twee paarden voorzichtig, trekt hun aandacht door tegen hen te praten, een poosje aait ze hen beiden en dan wandelt ze rustig en uitnodigend naar haar ‘persoonlijke cirkel’. Ze maakt een nieuwe opening door een pool noodle aan de kant te leggen en de paarden volgen haar mee naar binnen. Onverstoord staat Fibo nog steeds op dezelfde plaats. 

 

Desondanks de aanwezigheid van Fibo, slaagde de vrouw er in om zich te richten op de andere paarden. Zo legde zij het verband met haar sociale leven.  De ex-partner zou blijven aandringen, net zoals Fibo die in de weg bleef staan. Waar ze wel iets aan kan doen is hoe ze omgaat met zijn vragen, zij bepaalt zelf of ze hierop in gaat of niet en gaat opzoek naar een gezonder evenwicht waarbij ze meer ruimte creëert voor zichzelf en het uitbouwen van haar eigen (sociaal) leven.